Krakend vertrekt de eerste etappe richting Sangkhom, rokend komt de gepimpte truk in beweging. De houten bankjes zitten afgeladen vol en gelukkig wordt de meer dan overmatig grote geluids installatie niet in werking gezet. Het 30 minuten verder gelegen kruispunt van Ban* Tath is het eertse obstakel dat gezwind overwonnen word. Wachtend in de genadeloze ochtendzon duiken er nog 2 verdwaasde toeristen op, en even later ons volgend busje of beter camionetje eraan getafffeld. Niet direct een groene voetstap nalatend sleept het ons naar Pak Chom, een stoffig dorp aan de Mekong.
Drie uur wachten op het programma geeft ons de gelegenheid om ons vol te stouwen met sticky rijst, gegrilde kip en som tam*. Met een lekker brandend gevoel op de lippen leggen we ons te rusten op een bankje aan de oevers van de mighty Mekong. Nog even plassen voor we de bus bemannen en de laatste etappe kan van start gaan. De groene 507 is dik 40 jaar oud, de originele onderdelen zijn op één hand te tellen, de chauffeur is er zeker één van. De geluidsinstallatie gaat onverbiddelijk op maximum, de megafoons vlak boven ons hoofd blèren onophoudelijk aftandse Thaise love songs uit terwijl de kalende buschauffeur vol passie plankgas door de bergen scheurt.
Sangkhom's Bouy Guesthouse is nog slechts 80 meter verwijderd als de 507 ons achter laat, en we hebben gelukkige nog een slaapplaats met uitzicht over de Mekong en Laos
*Ban; dorp; gehucht
*Som tam; mmmmmmm like it, sla thai style
Geen opmerkingen:
Een reactie posten