Ne ketel rijst en pindasaus

Een paar vette kommen koffie en de dag begint in het bizarre museum "Fort Sylvia". Bij de vraag of er inkom verwacht wordt krijgen we een scheve blik, en de respons "up stairs". We doen toch eerst de gelijksvloers en na wat schouwkasten bevinden we ons plots achter de balie. Ongestoord leest diene tiep zijn gazet verder en wij verkassen dan maar naar boven. Als ge thuis op onze zolder komt kijken dan hebt ge ruwweg de indruk van wat we "up stairs" te zien kregen. Onze enige bijdrage is het handtekening dat we in het register plaatsen, een bezigheid van om en rond de 10 personen per week.
We komen nog langs een water(pret)park in verval en een interessante winkelstraat die er net uitziet als alle anderen, dit alles dankzij de toeristische informatie die ons ten deel valt. Wel.... dan is het beter toeven langs de waterkant, waar zoals te verwachten wateractiviteiten als laden en lossen, plaatsvinden. Zo een wirwar van activiteiten doet het hongercentrum in onze hersenen wakkerschieten.
Persoonlijk smijt ik mij op de nasi goreng en pindasaus een plateau vol kippesateés.
We verorberen ons avondmaal onder de berookte zeilen van de avondmarkt, het schaarse licht draagt bij tot de achterbuurt sfeer waar elk moment Indiana Jones kan komen opduiken.