turboraketboot

Na onze Kopie-o-kow, voor mij met een tikje suiker, stoer naar een eerste klas ticketje Kapit informeren. Het is niet de gewoonte om super deluxe te reizen, maar voor de extra euro krijgen we een super brede zetel, airco en 1 1/2 kungfu film.
'T is moeilijk om het vaartuig te omschrijven, maar tuboraketboot lijkt niet ver mis. Eens alleman binnen gewurmd is schieten we met een rotvaart vooruit, Kapit is zo een goede 2u en 40 min verwijdert.
Houtkap links, houtkap rechts, drifthout knalt op de boeg en zoekt zijn weg daverend onder onze voeten door. De vullingen beginnen uit onze tanden te vibreren terwijl de Taekwondo-karate Chinees de oppositie lustig afslacht op onze Samsung breedbeeld tv.
Zwarte tenen, frost-bite zoals ze zeggen, bevestigen reeds eerdere vermoedens van de overdreven Airco attentie van den Aziatische medemens. Eens ontdooit trekken we Kapit binnen, vier vijf straten en een markt doen ons twijfelen of hier wel 19500 mensen wonen. Het aantal restaurants en Kopie Kedie's neemt de twijfels al gauw weg. Kopie kedie is zoiets als een koffieshop, maar dan met koffie en thee.
Het blijft zweetweer en voor een keer zijn we blij met de aircokamer, vooral omdat we de controle hebben over de bediening ervan. Samen met de ras ondergaande zon gaan ook alle restaurant eigenaars op stal. 18.00 u en gezien we de voedertijd gemist hebben zijn we aan gewezen op een eigen bereide cup-o-noodle.

Ons Birmaans verwarmingstoestel heeft zijn dienst al meermaals bewezen. Morgen een beetje attenter zijn.....