En nu is 'em officieel dood

geloof het of niet maar nog maar net aan wal in Belaga en we zijn al geinviteerd op een begrafenis plechtigheid. Een beetje terughoudend, maar op aandringen van een van Sarawaks ministers, besluiten we deel te nemen aan James Janis laatste aardse feest. De minister laat verstek wegens een belagrijke energiemeeting, dus wij de boot (het bootje) op richting een longhouse stroomopwaarts. Na een dik uur arriveren we samen met een bende familieleden, en James het laatste avondmaal, bestaande uit een 1OO tal kippen en een paar wilde zwijnen.
Na talloze introducties en condolaties is het tijd voor koffie en ceremonieel gebak, toewijzing van de slaapplaatsen en het avondmaal in aanwezigheid van de overledene.
We hebben ze allemaal geteld, een goei 500 mensen wonen er in dit longhouse en tel daar nog eens een dikke 300 gasten bij, voor diene afwas gaan ze flink wat buskes dreft nodig hebben. Tot diep in de nacht gaan de speeches en het gezang door.
Een horde bewaaide vrouwen aan Marielle's linker zijde, heeft allerlei geestelijks lekker in de aanbieding. Ze proberen haar overhalen om wat hash, speciale tabak (wiet dus) of betel nut te consumeren. Ha die betel nut in een slablaadje draaien met wat limoen en cardemom, en ge kauwt u eigen in een roes terwijl uw gebit rood uitslaat en langzaam weg rot. Uw ogen gaan loensen en dat terwijl ge grenadine rood begint te kwijlen. We bedanken vriendelijk voor de betel nut.
Onderwijl zijn alle giften geteld, elke gast geeft een enveloppe met wat centen aan de weduwe bij wijze van steun. Iedere schenker wordt vernoemd samen met de grootte van zijn gift, meestal 20 myr of te wel 5 euro pp.
Tijd om op ons matras te gaan liggen, morgen start alles opnieuw rond 6u30.
Een bord vol gebakken noedels, groenten en zwijn is niet persé mijn idee van een ochtendlijk ontbijt de kuip koffie aan de andere kant...het
ceremoniele paalklimmen is de laatste tour de force die men uithaalt voor ze James een laatste keer over het water van de rejang rivier sturen. hop richting zijn laatste rustplaats... Maar niet voor de ceremoniele wiskeyshots genuttigt zijn (om 7 u in de morgen is dat flink bekken trekken).
Samen met de kist verlaten we het longhouse richting Belaga.
Officieel is James Janis niet meer, na dat ie eerst 8 dagen in zijn kist onder zijn stamgenoten verbleef, was deze dag de laatste ode aan zijn leven.
Op 51 jarige leeftijd heeft zijn lever hem in de steek gelaten.