Laadbakrijden

De ochtend breekt aan, de geur van versgebraden rat en hond komt ons tegemoet als we de markt/busstation binnentrekken, Op zoek naar een goed ontbijt en een ticketje laadbak richting Sangjabulli. Er is slechts één route Sangjabulli, kronkelend, stoffig en achter in de laadbak van een pick up. Ingeduffeld als toearegs, de rug gekromd en de voeten stevig verankert tussen de rijstzakken denderen we over de zandpiste. Langzaam worden we één met de weg.Er stuift even veel zand op van onze kleding als van het traject dat onder ons door schuift,de zon hoog aan de hemel en zwetend als een overjarig nijlpaard op het droge bereiken we Sangjabulli, het provincie hoofddorp.Ik lijk in niets nog op het paspoort dat ik voorleg aan de balie van ons guesthouse, 'you look nice zeg het grietje achter de balie wijzend op mijn pasfoto, mijn zelfvertrouwen krijgt een boost. De werkelijk is anders, toch volgens mijn badkamerspiegel, Einstein op lsd, David Lynch met een Bad Hairday, heil de uitvinder van de douche.We ontdekken in een donker achteraf steegje een leuk restaurantje, uitzicht op de Hounsarivier,en een fantastische menukaart. De Engelse vertaling laat te wensen over, maar niet zo de prachtige chitake,s in oestersaus, gebraden kip en de zoetwater garnalen met look. Daar ne ferme pegel van een bier lao bij en koffie om af te sluiten. Rijkelijk gevuld voor pakweg 3 euro per persoon.
ps De reglementering van ons guesthouse verbied bezoekers op de kamer en enkel geregistreerde vuurwapens zijn toegelaten.