Global warming

Muang Khua naar udomxai op een propvolle bus, en slechts een enkele panne. Udomxai is slechts een stop voor ons, t' is hier een ware chinese invasie van bouwvakkers. Wel niet echt duidelijk wat ze allemaal bouwen, maar de invloed op de Udomxaise keuken mag er zijn.
Ook de lange asfaltstrip met geusthouses en cafeetjes van Luang Nam Tha kan ons niet echt boeien. Hun inspanningen om het bos te redden hier in Luang Nam Tha zijn wel fantastisch, maar niet voor ieders budget. Eco-trekkings zijn nu eenmaal duur en niet erg courant. Dan maar de brommer op en op zoek naar een dorpje waar ze papier maken van bamboo, Ban Nam Di. Na 2 lekke banden vinden we Ban Nam Di maar het is geen papiermaak seizoen en dus is er geen ene flikker te zien. Onze tweede lekke kregen we ergens midden in de rijstvelden, stotend en puffend klaarde we het toch tot het volgende dorpje. Iedereen in dit pietleutig gehucht werd aan het werk gezet om ons machien weer rijklaar te krijgen, van overal werden er sleutels, schroevendraaiers, lijm .... aangesleurd en een dik half uur later stoven we weer de zandwegen op onder goedkeurend gebrom van de plaatselijke snookerbrigade.
Global warming vernietigt onze planning van de volgende dagen. De Nam Tha rivier Kan je normaal tot einde maart afdalen tot ze in de Mekong verdwijnt en zo kan je dan richting Thailand. Maar er heerst reeds water te kort einde januari en dus geen bootverkeer.
Ons eerste gedacht is om een bamboo raft te maken en er zo op uit te trekken, maar dan moet je weer een kapvergunning aanvragen en da's werken geblazen, dus liever nog een dikke beerlao hijsen en morgen met de bus naar Huay Xai.
Het weerzien met Thailand nadert en zo ook Chinees nieuwjaar naar het schijnt. Nieuwe plannen nieuwe avonturen, op zoek naar een Chinese kolonie in Thailand en de voetzoekers binnen handbereik zeggen we U voor nu "tot binnenkort op radio denemopweg".