Bere koud

Phonsavan is niet wat je noemt een aangenaam dorpje, veel beton en weinig sfeer. We waren er al eens en het is dan ook niet meer dan een tussenstop op weg naar Sam Neua.
Na een goeie schrobbeurt van lijf en kleding staat er een nieuwe busrit op het menu.
Jazeker ook deze strand enkele malen, maar we halen Sam Neua ver binnen de tijdslimiet. We geven het niet graag toe maar de temperaturen die hier heersen doen ons naar thuis verlangen. Ook de koudwater douches helpen het humeur niet en na een kort debat besluiten we dit oord zo snel mogelijke te verlaten.
Wat betekent een nieuwe busrit!

Lekker, een bus vol gaten en bulten volgepropt als een pakezel staat rond achten brullend klaar aan de start. Geschatte aankomst in Nong khiaw binnen 10 tot 12 uur.
De bagageberg op het dak groeit even snel als het aantal inzittende, rond 13.00 uur reeds 68 + 3 personeelsleden.
Er komen rare geluiden uit de onderste regionen en de versnellingsbak maar we gaan driftig door. Niet in achtgenomen de steeds frekwentere plaspauzes.
De uitpuilende bus ( zowat 90 mensen bij aankomst) wurmt zich door de dorpjes terwijl joelende meutes kinderen haar aansporen.
3 pannes later en in absolute duisternis komt een bedwelmende stank de bus binnenwaaien. Ons beestje begon verdacht traag te rijden voor het krijsend tot stilstand kwam. Vast gelopen remmen en er staan reeds 12 uren op de teller.
Als we Nong Khiaw na 14 of zowat uren bereiken, moeten we als stoute kindjes zonder eten naar bed.