Uitgeslapen en fris gewassen sleuren we onze rugzak vier etages neerwaarts langs een smalle trap. Al iets minder fris geven we hem in bewaring aan het busloket. Nog 3 uur te gaan voor de bus richting Shihanouk Ville vertrekt.
Tijd genoeg voor koffie en een bezoekje aan de centrale markt (Phsar Leu), na 15 jaar lijkt hier nog niet zoveel verandert. Binnen dan wel te verstaan, de omgeving is flink dichtgebouwd en de standaard tweehoog huizen hebben veelal plaats geruimd voor saaie hoogbouw.
12u30 het wachten is voorbij en de aircobus sloft de straten van Phnom Penh uit, langs immense Chinese sweatshops en tonnen straatvuil. Een reisje van 4 uur volgens het buskantoor. Een beetje terughoudend verwittigen we onze vrienden dat we rond 17u arriveren. Halverwege begint de temperatuur in de bus aardig op te lopen en de eerste ongeplande stop is een feit. Veel Combodiaans gemor vanwege het buspersoneel, en na 30 minuten sleutelen zijn we weg. Zonder airco, de wijd open deuren zorgen voor enige verkoeling maar we vreten ondertussen kilo's rood stof.
Bij de eerste geplande plas en eetpauze wordt er weer druk gesleuteld en de eeuwig draaiende dieselmotor komt stotterend tot stilstand. ...dat kan geen goed voorteken zijn. En zie we hebben gelijk, het nieuwe busje komt zo. Drie uur later is het weer denemopweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten