Enkele km buiten de stad ligt hij, de immens grote liggende Boedha, als connaisseurs stellen we vast dat dit Birmaanse stijl is. Verder ligt hij daar zo lang te wezen, de horde spelende kinderen op de voorgrond lijken wel mieren, even druk maar veel luidruchtiger. Voor de devote Aziaat is dit een hoogtepunt, maar voor ons is de tempelhal aan de overzijde het creatieve summum van de dag.
Schrille kreten, rinkelende munten en huppelende gele medemensen trekken onze aandacht.
Aangezien onze groothoek er niet in slaagt de boedha van top tot teen te digitaliseren slenteren we de animositeit te gemoed. De massa springt op en neer, een irritant muziekaal loopje jingeld maar verder en Boedha-achtige figuren schrijden rond, bedelschalen tegen de buik geklemd. Binnenin lijkt het een echte kermis attractie 100 m² omheind waterpret, fonteinen, lampjes en ronddrijvende schalen. Volwassen mensen die vol overgave over de ballustrade hangen terwijl ze de munten in de drijvende en roterend schalen proberen te mikken. Hilariteit alom, geluk en zaligheid voor de gene die raak gooit, de climax moet nog komen.
Als uit een oude wandklok klapt er aan de linkerkant een deurtje open, vier houten boedha's schuiven devoot voorbij, en iedereen weer mikken met die handel. De bedelschalen op de buik worden gevuld als ze weer verdwijnen in het rechter deurtje. De massa lost op als het deuntje uitsterft en het deurtje sluit.
Alleen blijven we achter, als we terug slenteren naar onze slippers bij de deur, ledigt de monnik van dienst de schalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten