sputter,sputter

Mo Chit het noordelijke busstation van Bangkok, het eeuwig kloppend en sputterend hart van reizend Thailand, elk kwartier vertrekken hier tientallen afgeladen bussen, en zo ook de onze.
Ze ziet er een beetje onderkomen uit, de start procedure behoeft de hulp van onze stewart die met een paar rake meppen ergens diep in het olie besmeurde motorruim de nodige assistentie verleend.
Dikke bloes aan, sokken aan en de airco de hoogte in op weg naar Chiang Mai. Nieuwsgierige kopjes komen van onder de dekens telkens de startprocedure moet herhaald worden.
Het gesputter neemt catastrofale vormen aan en toch slagen ze er steeds weer in ons rijdend te krijgen, onze achting groeit per pitstop, bewondering voor zulke kleine mirakels, onwillig metaal al meppend en vloeken weer tot leven brengen, euforisch de smaak van de overwinning in de mond .......... stranden we met de meet in zicht.
Drie uur later dan gepland trekken we met nieuw transport Chiang Mai binnen, opgelucht vinden we een slaapplaats bij Daret's, het reeds eeuwige favoriete guesthouse voor rugzaktoeristen (volgens de lonely planet). Wijzelf komen hier al sinds 1996, en in al die jaren is er niets verandert, juist het warme water is ook hier 2 jaar geleden uitgevonden.
Chiang Mai Grows on You, zo als ze zeggen, eerst niet meer dan een wisselstation, nu een vaste bestemming voor eten, kleding, filmpje en het nodige entertainment.
Een paar nachten en dan naar ons tweede thuis NAN........ mmmm Nan!

In de rand, de crisis en mexicaanse zwijnen angst heeft duidelijk een invloed op het aantal toeristen. Wat minder kan geen kwaad en is natuurlijk goed voor de prijzen die bijna status quo zijn tov twee jaar geleden.