David Lynch toestanden

Vlot weg in 6 uren naar Nan, en iets later zitten we bij Dting thuis. Zij Moet naar Bangkok wat wil zeggen dat we nu huis, auto en brommerbezitters zijn.

Op een of andere bizarre manier verzeilen we 's avonds in Tony's restaurant ergens aan de rand van de stad. Tony serveert hier thai en farang (vreemdeling) eten, voornamelijk aan de buitenlandse leraren staf. Tony zelf is een 2 meter lang skelet me enorme oren en eenThaise vrouw. Laten we zeggen hij heeft iet wat weg van de dude die in Trainspotting het bed van zijn vriendin vol kakt.
Niet alleen ziet hij er als een of ander David Lynch figuur uit, maar samen met Daniel een Amerikaanse leraar verandert de avond in een ware Quentin Tarrantino Thriller.
De zatte hilarische discussies eindigen ergens in de vroege avond op straat, Daar is Daniel tegen de grond gesmakt pogend zijn bromfiets aan de praat te krijgen. zijn afhaalmenu, al uren lang koud uitgespreid op het asfalt. Jamaicaanse kip met bananen !?? ...Pulp Fiction.
De Koning van Thailand verjaart, dus feest alom, en een alcoholban zoals bij alle belangrijke gebeurtenissen. Niet dat dat een drama is maar daarmee sluiten ook een hoop restaurants de deuren, bij gebrek aan clandisie.
Bijna tijd om naar Laos te vertrekken, na verschillende bezoekjes aan het immigratiekantoor en telefoontjes naar de douane posten, weet nog altijd niemand met zekerheid of we de grens in Nan kunnen passeren, zijnde niet van de Thaise nationaliteit.
We zullen zien morgen, zolang we niet in niemandsland blijven hangen geen probleem.
Nan achterlatend met het besef dat we binnen enkele weken terug zijn. Via onze connecties worden we verwacht op het kerstdiner met de gouverneur en Tony's kalkoenen met veenbessensaus.