The shining

Vanuit Nan vertrekken we richting Ban Phe, de vertrekplaats naar Ko Samet (samet eiland). Half naakte toeristen schuimen hier de straten af op zoek naar voedsel en een goede toeroperator, als ze die al niet in Bangkok geregeld hebben.

Het is ondertussen 28 dec., morgen worden we verwacht in Rayong zowat 30 km van Ban Phe. Rayong zal het toneel worden van rituele feesten(trouwfeest) en Hallucinerende middelen (veel wiskey). Alles wordt in gereedheid gebracht door de vrouwelijke kant van het spectakel, de mannen doen reeds een voorronde in overmatig drankgebruik, morgen komt het echte werk.
Onze logementen zijn door de familie geregeld, mylord residentie, in een voormalig hotelcomplex. Honderden kamers verdeeld over 6 etages, baden in een onnatuurlijk licht van kleine spaarlampjes. Geen teken van leven als we in de lege, half duistere lobby binnen treden. Een familielid van de bruidegom duwt ons sleutel 638 in de handen en verdwijnt schichtig in de lift. het ruisen van de zee begeleidt onze zoektocht, hier en daar een reepje licht onder een gesloten deur, onze stappen klinken hol, 620... verder 637 onze vertrekken liggen op het einde van een open gangpad. The shining, daar heeft het hier veel van weg, onwezelijk zo een immens leeg gebouw.
's Morgens om 8u30 beginnen met een buffet van zeven gangen kan je moeilijk een ontbijt noemen. Een enorme orgie; kippen, worsten, groenten, tofu, fruit en rijst gaan de officiele verplichtingen vooraf. Een uur later start alles opnieuw, voorafjes, gestoomde vissen, gemarineerde eieren (en duizend jarige eieren), Laap, garnalen en achterafjes, de rijkelijke tafels worden constant voorzien van liters johnny walker red label.
Het spectakel vervalt na de nodige liters onontkomelijk in een enorme karaokeshow. De bulderende decibels van gierende stemmen uit veel te grote klankkasten maken een eind aan enige zin voor realiteit, de duistere riten gaan door tot de laatste gast huiswaarts keert.

Sociale verplichtingenmoet men nu eenmaal nakomen...