Motorcycle diaries

Als je langere tijd in dezelfde stad verblijft heb je nood aan eigen transport, die behoefte wordt perfect ingevuld door de honda dream. 110 cc, vier versnellingen, geen koppeling, bagage ruimte, laag verbruik en een topsnelheid rond de 115 km per uur.
In Nan is er maar een beperkt aanbod en als regelmatige klant zat er wel een deal in. Een rode honda dream, ik herkende hem nog van vorige jaren, met nu 61000 km op de teller. Je start zo'n ding meestal met de kickstarter, wat enige precisie vereisd, omdat de electronische starter meestal niet functioneert.
Goede acceleratie en snelheid en geen noemenswaardige remmen bij onze eerste confrontatie met de rode lichten, gaven me het voorkomen van een beginneling.
Rond kilometer 10 verloren we het eerste onderdeel de claxon, het zwaarst belastte onderdeel in Azie. Na de tweede dag begonnen zich ergens linksonder oliesporen te vormen, en de linker voetsteun begon zijn opmars richting wegdek. Op dag drie MOEST die electronische starter getest worden, al die knopjes proberen t'is waarschijnlijk een mannending, en hij deed het. Hij deed het 1 keer, waarna de batterij het begaf, en dan ben je verdomd blij met die kickstarter.
Bij kilometer 100 begon ons olielek zich serieus uit te breiden, de versnellingsbak danig te kraken en er was alleen nog de dream die restte van onze honda.
Na verwoede pogingen, en een nieuwe benadering van hoe start ik een brommer, kregen we hem op dag 7 toch weer op dreef. Het was een beangstigend, fluitend snerpen dat een moeizame start vanaf nu vooraf ging, omstaanders brachten zich haastig in veiligheid als ons monster huilend tot leven gewekt werd.
De olievlek nam nu reeds gigantische proporties aan en na een noodstop begaf ook ons licht het, het was tijd om onze dream op te bergen.

Nieuwjaar nadert, maar eerst zijn er nog sociale verplichtingen.