de mekongcrossing

Mukdahan is plezant genoeg om een paar dagen te verblijven. Gezien het weekend is gaat een dagindeling als volgt. Op en uit bed om een stevig ontbijt binnen te scheppen (een diep bord rijst met omelet tomaten varkensvees en ajuin, voor D. alleszins toch), ronddwalen op de indochina markt, noedelsoep ergens in de vroege namiddag, meer markt, een stortbadje en klaar maken voor de nachtmarkt aan de andere kant van de stad, allerlei nieuwe 'dingen' proberen als avondeten en dan een terrasje doen, met een biertje. Alles liep goed die laatste dagen tot we besloten een fiets te huren, een mens blijft stommiteiten begaan.
Een adembenemende route langs de mekong was ons beloofd (incluis de lonely planet),
niks te zien als afgemaaide velden, een nieuwe brug van 1,6 km langs, een reclame karavaan en de zon de ganse dag op onze bol. Had ik mezelf niet voorgenomen om niet meer te fietsen, en zie nu D.'s rooie kop.

Lekker dicht bij de ferries gelogeerd maar we mochten er niet op, toerist zijnde,
die brug van 1,6 km (ons enig alternatief) was nieuw en moest gebruikt worden. Om 9.30 u zaten we op de Thai-Lao international bus, richting Friendship bridge II, 1,6 km beton, staal en traliewerk scheiden ons nog van Laos. Twee uur later ingecheckt en wel hebben we welgeteld 1 bus en 2 pick-ups over dit nieuwe economische gedrocht zien denderen.De ferrie was zoveel leuker geweest, en misschien vrij van die zatte duitsers die hun visa voor Thailand komen verlengen.