Phrae en verder

't is niet dat er in Phrae veel te beleven valt, maar het is een aangenaam stadje, bezaaid met tempels. Alles binnen wandelafstand, de expansiedrang strekt zich gelukking uit buiten de vestingsmuren.

18/12/2007, Phrae naar Nan. De "ordinary bus", gehavend, houten vloer, nauwelijks ruiten en ventilators aan het plafond die vast en zeker al enkel scalps hebben geclaimd, wat meer kan een mens zich wensen. Hier leeft het oude Thailand nog, meer cargo dan volk, voor enkele bath wordt je meegezogen in het alledaagse bestaan van boeren en bergbewoners. Ondanks ontberingen zijn deze mensen goed gezind, en een glimlach doet hun verweerde gezicht openbarsten in een hartelijke lach.
Waarom de nieuwe rugzaktoerist hier niet meer te bekennen is blijft me een raadsel,
nooit wil ik dit ruilen voor airco, ligzetels en snelheid.

Ik wurm me recht uit mijn versleten zetel als Nan nadert, Tesco Lotus en Runway restaurant passeren ons, het busstation is nu vlakbij.
Nan is zowat ons tweede thuis, gefluister alom bij onze aankomst, ondanks onze beperkte kennis van de taal verstaan we ' ....p'nong,p'nong....' zoiets als vrienden van Nong.P'nong is een beleefdheids vorm voor Nong, onze vriendin.

Aah, kerstmis zonder D en M is geen kerstmis volgens de meisjes van hot bread.
Jullie vunzige gedachten voorblijvend, het is een restaurant en geen gogo-bar.