Monkey Queen

Hualampong's treinstation is verbonden met Prha Athit road via bus 53. De enorme hal, geurend naar ranzige olie, versgebakken kip en koffie, wemelt van verse en nieuwbakken toeristen die zich een weg banen tussen blijkbaar doelloos ronddwalend Thais. Een gevoel van onbehagen bekruipd me, wat weten die toeristen wat ik niet weet?.. ik ben de enige farang (buitenlander) aan dit locket! Niemand reist blijkbaar nog op budget of tussen inlanders, of is de ordinaire trein niet snel genoeg, liever de airco express. Voor 28 bath en hopen entertainment, geef ons maar 3de klas, waar er ooit houten banken waren zijn er nu toch als achterwerksparende skai zitjes. OK, bij 32 graden blijft er wel is een stukje vel achter, maar ja.

Lopburi, apenstad, laidback en een ware toeristen schaarste. Die verschijnen hier eenmaal per jaar voor het apenfestival (welbekend van tv, en national geograffic),
ondanks dat hadden we (marielle en haar druifjes) al snel een aanvaring met mister macho makaak. Haar halve kilo druiven razendsnel verbergend en 2 schaarbewegingen later was het gevaar al geweken, die makaak had er niet van terug, we werden alras uitgenodigd als ere gasten voor het volgende festival.

Dit ware echter niet onze ergste beslommeringen, neen, het is verkiezingsdag of weekend. Of het nu de lokale of nationale autoriteiten waren weten we nog niet, maar vanaf 18 uur vrijdag was er een algehele droogleggig in Lopburi en omstreken. Niet meer gezien sinds de fameuze drooglegging in Amerika ging om zes uur stip alle drank naar de achterkeukens....

Engels is hier nog niet alom verspreid, de charmante kokkin had wel enkele woorden in petto voor ons " mee noo have, mee nooo have" duidend op de noedelsoep die Marielle bestelde. Dit is duidelijk niet de manier om een quotatie in onze noedelsoeprubriek te krijgen.

Noom guesthouse is het cafe zonder bier van dienst, een zeer gelukkige thaise uitbater, als we hem vertellen dat we naar Phrae gaan weet hij nauwelijks z'n lach te onderdrukken.Noobody go Phrae, noobody go Phrae! Maar wij wel, morgen.