Kuala Lumpur

Na de kerstperikelen, 10 uur bus, 30 minuten Taxi, 2uur en 10 minuten vliegen, 1uur en 40 minuten stadsbus en 15 minuten minibus bereiken we onze bestemming. Onze interne Gps werkt goed en we slagen er in om op 30 meter van ons guesthouse gedropt te worden. Schitterend inderdaad, als ware het niet dat Wheelers guesthouse in het drukke straatje nauwelijks te vinden is. Met het huisnummer in de hand slagen we er niet in om de ingang, laat staan de lokatie van het 30 kamer grote guesthouse te vinden. Van links naar rechts, kruispunt over en terug, en
na 40 min. ontwaren we toch een anomalie in de structuur van aaneen geregen huisjes, een verborgen doorgang achter een klein donker winkelstandje. We voelen ons net bepakte Harry Potters als we langs de Indische winkelierster doorschuren,
een voze gang in enkel opgesmukte door een grijze trap en roestige lift OTIS genaamd.
We besluiten de trap te nemen en dan gaande weg wordt de sfeer luchtiger, jaren 70 en reggae groenig van kleur. Ze hebben nog een kamer vrij, nr 217, een etage hoger en eveneens onvindbaar. 203, 204, 207, 208, ander gang 201, 202, 211, weer terug en de gang links in 215 en niks dan douches en niks. De sleutel zegt wel degelijk nr 217 dus beginnen we van vooraf aan en dan ontwaren we eindelijk een deur met nr 217 tussen 215 en de deur met niks.
Na een warme douche en een verse kleren duiken we het vooravondlijke leven van Chinatown in, en genieten van een curry en een frisse Carlsberg in een bar op de hoek. De drankkaart heeft een vreemde bierselektie. Heineken valt te verwachten
maar Stella, Hoegaarden, Leffe, Carlsberg ??